Het lijkt wel een brief aan An maar zo heet het schilderachtige plaatsje aan de zuidoostkust nou eenmaal. Een Unesco World Heritage met prachtige gele, afgebladderde huisjes. Er zijn nogal wat toeristen op de been maar toch geeft het geen Volendamgevoel. Toen we op een 'rustdag' met z'n tweeën de Japanse brug, een toeristische trekpleister, over liepen kwamen we in het niet-toeristische gedeelte van de stad. We voelden ons een beetje als in de Truman Show, alsof we het toneelstuk hadden verlaten en achter de coulissen waren beland. Wat een drukte! Een paar maanden geleden heeft het hele dorp nog blank gestaan, vertelde de eigenaar van een nieuw Frans restaurant.

Overigens op veel plekken zijn goede restaurantjes waar wij al gauw onze favorieten tussen vonden. Zo ook Cargo, Frans Vietnamese Fusion, waar we de tweede avond op aanraden van een Francaise zijn gaan eten. Het regende licht maar al gauw stond het dekzeil boven de veranda bol van het water. Precies boven Richard die deze reis al vaker geluk heeft gehad... Bij het idee alleen al kregen we de slappe lach maar het is helaas bij het idee gebleven. Maar ook de pizza bij Italiaan met de belachelijke naam Goodmorning Vietnam was heerlijk.

De broeken die No Ni voor mij gemaakt had waren best aardig. Ze had me direct verteld dat ze geen G-star knopen had maar de verrassing was groot toen het D&G knopen bleken te zijn. Vast niet origineel want de eerste knoop vloog er bij het passen al af. Maar dat zou ze herstellen. Nu maar hopen dat we op Schiphol er door de douane niet uitgepikt worden.

Het hotel was best romantisch met donker houten interieur, deed koloniaal aan met een prachtige design badkamer. Toch hebben we niet best geslapen. De eerste nacht hoosde het gigantisch en bleek het hotel niet helemaal waterdicht. De tweede nacht hadden de bouwvakkers bij de buren het altaartje op het balkon aan laten staan dat een mooi disco-effect in onze kamer gaf. En de derde nacht wilde de jonge hond van de buren zo graag naar binnen dat hij het halve dorp bij elkaar huilde waar gek genoeg niemand op reageerde. Bij het ontbijt bleek dat we niet de enige met slaapgebrek waren. Het personeel was echter alleraardigst en hulpvaardig, vooral de bagagejongen die met onze twee koffers tegelijk voor ons de twee trappen oprende.

Na drie dagen was het tijd het dorp te verlaten en richting Nha Trang te vliegen. We hadden de drie Australiërs er van weten te overtuigen dat een paar dagen in een mooi resort een good idee was. Wij zouden bij terugkomst tenslotte de winter weer ingaan terwijl zij nog een paar maanden mooi weer voor de boeg hadden.

Het Mia resort was pas een paar maanden open en lag prachtig. Werkelijk alles was aangelegd. We hadden al gauw contact met Cindy, de Zuid-Afrikaanse Food en Beverage Manager. Het heeft ons aan werkelijk niets ontbroken. Het eten was heerlijk, het zwembad perfect en de zee aanlokkelijk. Verder kunnen we er niet zoveel over vertellen maar we raden jullie aan ook eens te gaan kijken. Nha Trang hebben we links laten liggen, we hoorden namelijk dat de Russische charters sinds kort met regelmaat rechtstreeks op Nha Trang vliegen.

Zondagavond hebben we afscheid genomen van Stephen, Roger en Richard. Zij gaan terug naar Saigon om de Mekongdelta te bezoeken. Wij zijn maandagochtend voor dag en dauw vertrokken naar de luchthaven om via Saigon naar Phu Quoc te vliegen. Deels gedwongen per business class aangezien het Vietnamese nieuwjaar bijna begint en alles vol was. Toch zeker 45 minuten in een luxe stoel gezeten voor $100. De koffers zouden volgens de incheckmuts in Nha Trang rechtstreeks doorgaan maar omdat we al vonden dat ze zo onduidelijk ons tweede vluchtnummer op de tag invulde zijn we in Saigon toch maar even bij de bagageband gaan kijken. En ja hoor, daar draaiden onze koffers vrolijk in de rondte. Dan maar weer opnieuw inchecken. We hebben waar we nu zitten niet veel kleren nodig maar het was toch vervelend geweest.

De laatste vijf dagen brengen we in het Mango Bay resort op Phu Quoc door. Dit op aanraden van Milan en Stephanie die hier vorig jaar geweest zijn. Een prachtig eco-resort dat een hele andere uitstraling heeft dan het Mia resort. We zijn geupgrade naar een eigen huisje met buitenbadkamer en prachtig hemelbed met klamboe. Er zijn twee restaurantjes met uitzicht op zee waar je van alles kan krijgen. De gasten komen werkelijk overal vandaan en we hebben nog geen Nederlanders gezien. We gaan hier niet veel meer doen dan zwemmen, uitrusten onder een parasol en lekker eten. Daar kunnen we vast niet veel meer over vertellen dus wordt dit het laatste bericht vanuit Vietnam over deze reis. Mochten er nog spannende dingen gebeuren dan laten we dat natuurlijk weten. Leuk dat jullie meegereisd hebben en tot volgende week.