Onze eerste vlucht met Vietnam Airlines van Saigon naar Hanoi is best goed bevallen. We zaten in een redelijk nieuwe Boeing 777, eigenlijk een vreemd groot toestel voor zo'n kippe-eindje. Propvol en we konden dan ook niet bij elkaar zitten. Men zegt over Nederlanders dat die zich niks laten vertellen maar Vietnamezen kunnen er ook wat van. Toen we aan de daling begonnen had een vrouw achter ons plotseling bereik met haar mobieltje en begon ze aan een uitgebreid telefoongesprek. Later, terwijl wij braaf op onze koffers stonden te wachten kropen aardig wat mensen langs de bagageband om te kijken waar hun koffer bleef.

De beloofde transfer was er niet dus hebben we een vooruitbetaalde taxi genomen, in ieder geval geen onduidelijkheid over de prijs... Het verkeer hier is nog erger dan in Saigon. We hebben wat filmpjes op facebook gezet.

In het Art Hotel dat we vanuit Nederland geboekt hadden kregen we een kamer op de vierde verdieping. Met een minuscuul raampje waar niet eens je hoofd door past en geen vluchtwegen dus daar waren we niet echt gerust op. Gelukkig zitten we nu in een kamer aan de voorkant wat wel als nadeel heeft dat je het verkeer hoort.

Vlak na ons arriveerden Alan en Alan uit Hong Kong. Spullen in de kamer en op zoek naar een café en restaurant. We hadden gehoord dat in het Lake District veel wat betere restaurants zaten. Je kan natuurlijk op zo'n klein plastic stoeltje op de stoep gaan zitten voor een pho (soep) maar dat laten we maar aan ons voorbij gaan.

We vonden een leuke restaurant in een achterafstraatje. De schat van een serveerster sprak nauwelijks Engels maar met aanwijzen kwamen we een heel eind. Wat is Vietnamees eten heerlijk! Ik ben blij dat ik tegenwoordig vis eet, anders was het vrij ingewikkeld geweest. Alles is even vers en heerlijk gekruid; de verschillende soorten loempia's, the hot pot (een soort bouillonfondue met vis, kruiden en allerlei soorten groenten), de gebakken black pepper tofu, de gefrituurde inktvis en de gamba's. Vergezeld door een glaasje Chileense wijn. Vietnam produceert zelf ook wijn maar die hebben we maar één keer geprobeerd. Die is namelijk, net als de 'echte' Vietnamese koffie, niet te zuipen...

Bij het afrekenen lieten we een iets te grote fooi achter. Zo'n maaltijd loopt gauw in de miljoenen 'dong' en dat moet steeds door zevenen gedeeld en dan rond je voor het gemak af. De serveerster kwam achter ons aan rennen om het teveel betaalde terug te geven en we hebben haar herhaaldelijk moeten vertellen dat het voor haar was. We zijn overigens normaal niet vies van geld maar dat is in Vietnam wel anders. Wat een smerige papiertjes.

De mensen hier zijn verschrikkelijk aardig. Een wereld van verschil met bijvoorbeeld Thailand. Nog niemand heeft geprobeerd ons te bestelen of oplichten maar dat zullen we maar afkloppen. Ze zeggen echter wel over 'Ja' op, of ze het begrijpen of niet, wat wel eens rare situaties oplevert.

De volgende ochtend vroeg op om klaar te staan voor de rit naar Halong bay waar onze driedaagse cruise begon. De chauffeur waande zich onsterfelijk en haalde constant in ook als er een vrachtauto vanaf de andere kant kwam. Die zou vast wel met wat getoeter en geknipper met de lichten opzij gaan. We waren blij toen we na een rit van drie uur aankwamen.

De tender lag klaar en in de verte lagen de talloze grote, houten, omgebouwde vissersschepen te wachten. De Emotion Cruise, die we in Nederland met behulp van www.tripadvisor.com uitgezocht hadden, heeft ons in drie dagen tussen de prachtige rotsen gevaren terwijl we de drie heerlijke maaltijden per dag aan onze grote ronde tafel nuttigden. Onze suite was perfect, zo'n douche zouden we thuis ook wel willen hebben.

Af en toe probeerden ze ons te verleiden tot het maken van een tochtje met de tender maar we vonden na een bezoek aan een kitscherige in verschillende kleuren verlichtte grot en een parelmuseum (=winkel) dat het eigenlijk best relaxed was om aan boord te blijven. Het personeel heeft ons continue in de watten gelegd en was daadwerkelijk geïnteresseerd in waar je vandaan kwam.

Nu zitten we weer in Hanoi. De terugreis hebben we ook overleefd. Nog een laatste maaltijd met z'n zevenen en in dezelfde straat als het restaurant bleek ook de enige homobar van Hanoi te zitten. Het was stampend druk en best gezellig. In Aziatische homobars vind meestal niet meer dan hoerenjongens en oudere westerse mannen maar dit was toch echt een Aziatische versie van de oude April.

Nog een paar dagen Hanoi, dan vliegen we naar Da Nang voor drie dagen Hoi An.